Mijn ervaring met de 20 km door Brussel

Hé buschauffeur, de hele bus gaat lopen

Voor dag en dauw spraken we af op de ‘Platse’ in Gits (om 6u30 ). We waren met ongeveer 40 man waarvan 12 lopers (2 mannen en 10 vrouwen). Superleuk dat de niet-lopers ook zo vroeg uit de veren waren om mee te gaan supporteren voor ons in Brussel!! Hoewel het nog te vroeg was om veel na te denken, werd het bier en de rosé niet vergeten en mooi ingeladen in de bus ;).

Enkele supporters hadden de bus en de rit geregeld. En hoe! We stapten nog maar op en kregen al een blad vol info over het loopparcours, de dagindeling en praktische informatie. Daarnaast konden de supporters een pronostiek invullen van de top 3 van de lopers met als schiftingsvraag wat de tijd zou zijn van de traagste deelnemers. De prijs was een mooie geldsom van €75. Hoe tof is dat ?!

Run forest, ruuuuun!

Daar aangekomen mochten de lopers als eerste uit de bus om zich al wat op te warmen en gingen de supporters mee om de bus te parkeren. De wedstrijd startte om 10u, maar aangezien er met golven werd gewerkt zoals ik beschreef in mijn vorige blogpost, moesten wij pas rond 10u20 starten. Een groepsfoto met zo’n bende kon zeker niet ontbreken:

We startten met ongeveer 6000 lopers in onze golf. De tijd begon nog niet direct te tikken van zodra wij startten, maar wel van zodra wij over 2 drempels liepen (door de chip in ons
borstnummer kon de tijd geregistreerd worden), 4 x werd onze tijd geregistreerd: na 5 km, na 10 km, na 15 km en bij de finish.

Het weer was bij aanvang ideaal: gemiddeld 18 graden, geen te felle zon en hier een daar een spatje regen (ideaal als verfrissing). Toch werd het rond de middag wat laffer met meer regen waardoor we op het stuk bergop mensen uitgeteld langs de kant zagen liggen… Gelukkig was er bij hen altijd een team van verzorgers.

We did it!

We startten in een onze voltallige groep, maar splitsten daarna op in 2 groepen op basis van het looptempo. Het was leuk dat we in groep konden blijven en ons ideale looptempo konden
aanhouden. Ik ondervond dat de tijd véél sneller voorbij ging dan wanneer ik alleen trainde.
Normaal loop ik altijd met muziek maar het eerst halfuur was dat helemaal niet nodig, daarna heb ik mijn muziek heel lichtjes aangezet. We hadden met enkelen de app Runkeeper aangezet dus zo wisten we perfect hoeveel per uur we liepen. Maar ook langs de weg stonden er bordjes om de km’s aan te geven. Langs de weg stonden ook veel verschillende groepjes straatmuzikanten die het lopen nog aangenamer maakten.

Waaraan ik me wel wat stoorde was het feit dat we in één van de laatste groepen gestart zijn met als geschatte looptijd 2u20 waardoor we continu mensen moesten voorbijsteken omdat wij iets sneller liepen. Sommigen liepen met 5 naast elkaar waardoor we toch telkens energie moesten spenderen aan het inhalen van mensen of vragen of ze plaats wilden maken voor ons om te kunnen passeren.

We hadden van Lien (merci Lien!) gehoord dat we zeer goed moesten doseren want de laatste 3 km’s waren de moeilijkste (bergop!). Daarom had ik ook tot km 17 het gevoel dat ik me nog meer kon geven, maar hield ik me in. Vanaf km 17 was het inderdaad lastig en was ik blij dat ik nog energie genoeg had. Toch had ik nog teveel energie over waardoor ik de laatste km een spurtje heb getrokken. Zo weet ik dus voor de volgende keer (als het er van komt) dat ik toch nog iets sneller moet lopen vóór de 17 km. Ik liep de 20 km door Brussel uiteindelijk in 2u01 (gemiddelde van 10.11/uur). Volgende keer moet ik onder die 2 uur! Mijn 14 weken training zijn niet voor niets geweest btw: want ik voelde tijdens het lopen niets van pijn en ook de dagen erna ondervind ik geen last, yiiihaaa!

Na het lopen was er uiteraard tijd voor een hapje en een drankje ter plaatse met heel wat ambiance en muziek.

‘After run’

De sfeer op de busrit terug naar huis was optimaal! Nu hadden de lopers ook een glaasje rosé
verdiend! Omdat iedereen de finish gehaald had, was er nóg een leukere sportieve groepssfeer ontstaan. Omdat we wel allemaal een beetje stonken (  ) besloten we om eerst te gaan douchen en daarna waren zowel lopers als supporters uitgenodigd bij Amber (bedankt Amber!) en haar ouders voor een hapje en een drankje en om gezellig na te keuvelen over de wedstrijd. De leuke verhalen van die dag deden de zware benen algauw vergeten.

Volgend jaar opnieuw ?! Graag! Maar dan het liefst met dezelfde sfeer, dezelfde busrit en de leuke supporters erbij (inclusief de gezellige bijeenkomst achteraf) :)!